Szpara między zębami, czyli diastema dla wielu osób jest dużym problemem. Wywołuje dyskomfort i niepewność siebie. Chociaż są też tacy, którzy uważają ten defekt estetyczny za swój atut. Jednak duża przerwa miedzy górnymi jedynkami zalicza się do wad zgryzu i wymaga leczenia. Wybrane sposoby terapii zależą od jej rodzaju i wielkości, a także stanu uzębienia. Stomatolog może zalecić noszenie aparatu ortodontycznego, założenie licówki, a w innych przypadkach konieczne może być wykonanie zabiegu chirurgicznego. Warto dowiedzieć się jak rozróżnić diastemę prawdziwą od diastemy fizjologicznej, a także czy to zaburzenie świadczy o rozwoju jakiejś choroby.
Diastema, czyli przerwa między zębami. Jak ją zlikwidować?
Diastema to specjalistyczna nazwa na określenie charakterystycznej przerwy między górnymi jedynkami, którą zalicza się jako zaburzenie położenia zębów. Jej wystąpienie może wywołać wady wymowy, takie jak np. seplenienie, a także być przyczyną wystąpienia chorób w obszarze przyzębia. Gdy szpara między zębami przekracza 2 mm, wtedy jest traktowana jako wada zgryzu i wymaga leczenia ortodontycznego.
U dzieci diastema jest związana z wymianą zębów mlecznych na stałe i wzrostem szczęki, dlatego często nie wymaga leczenia. Jeśli jednak utrzymuje się po wyrżnięciu zębów stałych, konieczna może być konsultacja ortodontyczna.
Wyróżnia się 3 rodzaje diastemy ze względu na przyczyny jej wystąpienia:
– prawdziwa – szpara między zębami bierze się z przerostu wędzidełka wargi górnej, a może też wynikać z jej niskiego, nieprawidłowego przyczepu,
– fizjologiczna – najbardziej powszechna, objawia się u dzieci od 7 do 9 roku życia, gdy zęby mleczne zostają wymienione na stałe. W tym przypadku leczenia się nie stosuje.
– rzekoma – występuje w przypadku braków zawiązków zębowych (hipodoncja), a także na skutek mniejszego wymiaru zębów lub w wyniku pojawienia się zębów nadliczbowych (hiperdoncja).
Natomiast jeśli chodzi o ustawienie siekaczy pośrodkowych to dzieli się na:
– diastemę zbieżną, w tym przypadku korony jedynek są nachylone ku sobie, natomiast korzenie rozsunięte,
– diastemę rozbieżną, tu korony są rozchylone, a korzenie zbliżone do siebie,
– diastemę równoległą, siekacze są położone równolegle względem siebie.
Sposoby leczenia diastemy często zależą od wieku pacjenta. Jeśli dolegliwość wystąpi u dzieci posiadających zęby mleczne, wtedy jest duże prawdopodobieństwo, że kiedy one wypadną, to zniknie wraz z pojawieniem się stałych. Jednak, gdy nadal się utrzymuje, wtedy żeby pozbyć się przerwy między zębami, należy udać się na wizytę do stomatologa, który po oględzinach zaproponuje metody naprawcze. Natomiast u osób dorosłych układ szczęki się nie zmienia, a uzębienie pozostaje w jednej pozycji, dlatego w ich przypadku diastema nie ustępuje samoistnie. Konieczne zatem jest podjęcie odpowiedniego leczenia.
Zlikwidowanie diastemy prawdziwej polega na podcięciu wędzidełka. Stosuje się również noszenie aparatu ortodontycznego. Tak samo jak w przypadku diastemy zbieżnej (aparat stały) i rozbieżnej (ruchomy). Leczenie diastemy równoległej stosuje się, gdy przerwa między zębami jest większa niż 2 mm. Terapia nie jest potrzebna przy zdiagnozowaniu diastemy fizjologicznej, ponieważ szpara między zębami niweluje się sama.
Przyczyny pojawienia się diastemy
Pojawienie się diastemy prawdziwej powoduje przerost wędzidełka wargi górnej. Fizjologiczna uwarunkowana jest wyrastaniem dwójek, które naciskają na korzenie jedynek. Natomiast rzekoma występuje, gdy siekacze boczne zmniejszają swój rozmiar lub w wyniku hiperdoncji pojawia się dodatkowy ząb.
Przyczyny diastemy są różne. Podłożem może być genetyka. Bywa też wynikiem wad zgryzu, zbyt dużego wędzidełka lub niewielkiego rozmiaru zębów.
Diastema może pojawić się przy utracie zębów, w zaawansowanym stadium chorób przyzębia oraz poprzez nieprawidłowe nawyki np. oddychanie przez usta, a także wkładanie do jamy ustnej kciuka i ssanie go przez dziecko. Inne jej przyczyny to: brak siekaczy bocznych oraz przebyty uraz, który doprowadził do przemieszczenia się przednich zębów.
Diastema (przerwa między zębami) – jak jeszcze można się jej pozbyć?
Diastema nie jest czymś naturalnym dlatego warto się jej pozbyć. Skutecznym na to sposobem jest zatuszowanie przerw występujących miedzy zębami przy użyciu kompozytu. Zabieg ten określa się jako bonding. Najpierw szkliwo zostaje poddane wytrawieniu kwasem demineralizującym, a następnie poprzez nałożenie materiału kompozytowego formuje się ząb specjalnymi dyskami z papieru, żeby nadać mu odpowiedni kształt.
W przypadku braku zębów stosuje się również implanty montowane w dziąśle. Niekiedy konieczne jest usunięcie nadliczbowego zęba, a następnie wykorzystując aparat ortodontyczny lub sprężynki międzyzębowe doprowadza się do przesunięcia jedynek na właściwe miejsca.
Dlaczego warto leczyć diastemę?
Bagatelizowanie diastemy, zwłaszcza przy dość dużej szparze może skutkować tym, że z czasem będzie się powiększać. Nie tylko ucierpi na tym estetyka, ale również wpłynie na zaburzenie zgryzu, ponieważ zęby będą się przesuwać. Brak leczenia z czasem może skutkować problemami z mówieniem, a także dokładnym żuciem pokarmów. Diastema powoduje, że zwiększa się możliwość wystąpienia chorób przyzębia. Może też dojść do próchnicy.
Ta przykra przypadłość potrafi negatywnie wpływać także na psychikę. Mało estetyczny uśmiech bywa przyczyną zaburzenia pewności siebie, zmniejszonej samooceny i unikania kontaktów z innymi. Istotne zatem jest, żeby udać się na wizytę do specjalisty, który oceni stan uzębienia, poradzi co należy robić i zaleci podjęcie odpowiedniego leczenia.
Inne metody usuwania przerwy między jedynkami
Wiele osób decyduje się na zastosowanie licówek stomatologicznych jako skutecznego sposobu na usunięcie przerw między zębami. Mogą być wykonane z kompozytu, akrylu, jak też ceramiki. Bardzo estetycznie i naturalnie wyglądają licówki porcelanowe, które doskonale współgrają z barwą zębów i łatwo dają się dopasować do ich kształtu.
Skuteczną metodą w przypadku diastemy jest zastosowanie przezroczystych nakładek Invisalign. Dobiera się je indywidualnie do każdego pacjenta na podstawie wycisku i skanowania uzębienia metodą 3D. Niektóre modele takich nakładek doskonale sprawdzają się też przy innych rodzajach wad zgryzu.
Gdy w jamie ustnej jest nadliczbowa ilość zębów, wtedy po ekstrakcji, na jedynkach za pomocą śruby mocuje się akrylową płytkę, która pod naciskiem będzie korygować ich ustawienie.
